Toponce na wstępie zauważa, że Debian — jak każdy system operacyjny — nie jest idealny. Jednak, dzięki potędze swojej elastyczności, potrafi spełnić potrzeby większości osób oraz sytuacji. Nawet jeśli nie daje rady spełnić oczekiwań każdego w każdej sytuacji, autor jest przekonany, że jest w sprostać potrzebom każdego w większości sytuacji lub większości w każdej sytuacji.

Dalej wymienia liczne zalety Debiana, które wg niego czynią z niego uniwersalny system. Powraca do tematu doskonałego instalatora. Opisuje wydania systemu (oldstable, stable, testing, unstable, experimental, volatile) oraz sekcje repozytorium (main, contrib, non-free). Wymienia jądra, z którymi Debian jest dostępny — Linux, FreeBSD, Hurd, NetBSD — oraz liczne (17!) architektury procesorów. Podkreśla doskonałą lokalizację systemu — Debian obsługuje blisko 250 języków, choć — jak zauważa — nie wszystkie tłumaczenia są jeszcze kompletne.

Aaron Toponce podsumowuje swój wywód:

Szeroka gama oprogramowania i obsługiwanego sprzetu, w połączeniu z elastycznym instalatorem oraz tłumaczeniami dla setek języków, doprawdy czyni z Debiana uniwersalny system operacyjny. Bez znaczenia jest fakt, że Debian kierowany jest do dużego grona użytkowników. Każdy, od zupełnych „noobów” po absolutnie „hardcore'owych” hackerów, bez problemu może się zmieścić w ekosystemie Debiana.

Cały artykuł (po angielsku) można przeczytać na blogu Aarona Toponce'a.